İslam Kütüphanesi

Dünyâ geçici, âhiret ise...
01.02.2010

Dünyâ hayâtı geçici, âhiret hayâtı ise sonsuzdur. Ölümden önce olan her şeye dünyâ denir. Bunlardan, ölümden sonra faydası olanlar, dünyâdan sayılmaz, âhiretten sayılırlar. Çünkü dünyâ, âhiret için tarladır. Âhirete yaramayan dünyâlıklar, zararlıdır. Harâmlar, günâhlar ve mubâhların fazlası böyledir. Dünyâda olanlar İslâmiyyete uygun kullanılırsa, âhirete faydalı olurlar. Hem dünyâ lezzetine, hem de âhiret ni’metlerine kavuşulur. Hadis-i şerifte; (Arzûsu âhiret olup, âhiret için çalışana, Allahü teâlâ dünyâyı hizmetçi yapar) buyuruldu.

Kötü olan dünyâ, Allahü teâlânın râzı olmadığı, âhireti yıkıcı yerlerde kullanılan şeyler demektir. Kendini ve Rabbini unutup, lezzetlerine, şehvetlerine düşkün olanlar, yolda hayvanının süsü ile, palanı ile, otu ile uğraşıp, arkadaşlarından geri kalan yolcuya benzer. Çölde yalnız kalıp, helâk olur. İnsan da, ne için yaratılmış olduğunu unutup, dünyâ zînetlerine aldanır, âhiret hâzırlığı yapmazsa, ebedî felâkete sürüklenir. Dünyâ sevgisi âhirete hâzırlanmaya mâni olur. Çünkü kalb, onu düşünmekle, Allahı unutur. Beden, onu elde etmeye uğraşarak ibâdet yapamaz olur.

Dünyâ ile âhiret, doğu ile batı gibidir ki, birine yaklaşan, ötekinden uzak olur. Bir kimse, ibâdetini yapmaz ve geçiminde, kazancında Allahü teâlânın emirlerini ve yasaklarını gözetmezse, dünyâya düşkün olmuş olur. Allahü teâlâ herkesin kalbini bundan soğutur, bunu kimse sevmez. Resûlullah efendimiz; (İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar) buyurmuştur.

Dünyâ hayâtı, rüyâ gibidir. Ölüm uyandırıp, rüyâ bitecek, hakîkî hayât başlayacaktır. Müslümânın ölümü ise, hayâttır, hem de, sonsuz hayât! Âhiret hayatı, ebedî hayattır. Cennet ni’metleri ise, dünyâda iken îmân edip itâat etmenin karşılığıdır. Dünyâyı yani isyânı, inkârı, harâmları, günâhları terk edene, bunları bırakana, Cennetin ebedi, sonsuz ni’metleri verilecektir. Dünyâyı, dünyâ malını sahiplenmeyen, onun bir karanlık olduğuna, emânet olduğuna îmân eden için Allahü teâlâ, kalıcı, sonsuz olan ni’metler verecektir. Cehennem de, dünyâda iken, inkâr, isyân etmenin karşılığıdır. Dünyâyı, isyânı, harâmları isteyip, âhireti unutana verilir ve oradan ebediyen ayrılamaz. Bu bir tercih meselesidir. Âhireti tercih edene, Allahü teâlâ Cenneti, dünyâyı yani inkârı, isyânı tercih edene de, Cehennemi verecektir. Hadis-i şerifte; (Dünyâ sizin için yaratıldı. Siz de âhiret için yaratıldınız! Âhirette ise, Cennetten ve Cehennem ateşinden başka yer yoktur) buyuruldu.

Âhirete giden herkes, bir pişmanlık duyacaktır. Dünyâ için kanaat olur, tevekkül olur ama âhiret için olmaz. Dünyâda pişmanlık ni’met, âhirette ise felâkettir. Kabirden birisi çıkıp dünyâya gelebilse, herhalde vaktini bir an boş geçiremez, hep âhireti için çalışır, günah işlemez, kalb kırmaz. Ölüm, dehşetli bir şeydir. Kabir, herkesin mutlaka gideceği, bazıları için Cennet bahçesi olan, bazıları için ise, Cehennem çukuru olan korkunç bir gerçektir. İnsanların oraya gidince, başlarına neler geleceğini, nelerle karşılaşacağını dinimiz bildiriyor. Allahü teâlâya ve Onun Peygamberine îmân etmeyenler, İslâmiyyeti kabul etmeyenler, Cehennemde feryat edecekler ve; “Yarabbi bizi tekrar dünyâya gönder, hiç günâh işlemeyeceğiz, hep ibâdet edeceğiz” diyeceklerlerdir. Fakat onların bu yalvarmasına karşılık olarak; “Zaten oradan geldiniz ya” denilecektir.

Netice olarak dünyâ fâni, ni’metleri geçici, hâlleri ise değişici ve yok olucudur. İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Dünyânın geçici lezzetlerine aldanmamalıdır. Ölümü hâtırlamalı, âhiretin dehşet ve şiddetini göz önüne getirmelidir. Kısacası, yüzümüzü dünyâdan âhirete çevirmelidir. Dünyâ işleri ile zarûret miktârı uğraşmalı, başka zamânlarda, hep âhireti kazandıracak işleri yapmalıdır. Sözün özü, gönül Allahtan gayrisine tutulmaktan kurtulmalı, beden ve âzâları da, İslâmiyyete uymakla süslemelidir.”