İslam Kütüphanesi

Cibril müjde getirdi

--------------------------------------------------------------------------------

Nuaym, yahudilere ve Kureyş’e giderek,
Araya bir tefrika soktu yalan diyerek.

Zira Resulullahtan almıştı şöyle izin:
(Harp hiyledir, bu yüzden herşey diyebilirsin.)

İlk Beni Kureyza’ya gitti ve dedi ki: (Siz,
Niçin Kureyşlilerden rehin istemezsiniz?

Zira onlar, bu harpten mağlub çıkarsa eğer,
Sizi yalnız bırakıp, hep Mekke’ye giderler.

Sizin ise, yeriniz yakın Müslümanlara.
Gelir ve öldürürler sizleri harpten sonra.)

Yahudiler, Nuaym’ın sözünü dinleyince,
Hak verip, teşekkürler ettiler ona nice.

Nuaym ise, oradan Kureyş’e gitti hemen.
Dedi: (Beni Kureyza, rehine ister sizden.

Onları, Muhammed’e teslim edeceklermiş.
Muhammed de onlara, bazı şeyler söz vermiş.

Yani Beni Kureyza sizlerden ayrılmışlar.
Gidip Müslümanlarla anlaşmaya varmışlar.

Rehine isterlerse sizlerden bugün yarın,
Sözlerine inanıp, vermeyin aman sakın!)

Kureyşliler dinleyip, eylediler çok hayret.
Teşekkür eylediler kendisine begayet.

Ertesi gün, Kureyş’in komutanı, bu kere,
Şöyle haber gönderdi işbu yahudilere:

(Zorlaştı bizim için, artık burada durmak.
Zira hayvanlarımız ölüyor aç olarak.

Siz ve biz, bir hazırlık yapalım da bu gece,
Kuvvetli bir hücuma geçelim beraberce.)

Lakin Beni kureyza, dediler ki cevaben:
(Biz Cumartesi günü çatışmayız esasen.

Birlikte savaşmamız için de yine bizzat,
Rehin vermelisiniz bizlere bir çok zevat.

Zira siz, bu savaşta mağlub olur iseniz,
Bizi yalnız bırakıp, geriye gidersiniz.

Rehin bırakırsanız bir kısım insanları,
O zaman gitmezsiniz, bırakıp da onları.)

Kureyş komutanına ulaşınca bu haber,
Düşündü ki: Nuaym'ın doğruymuş sözü meğer.

Ve haber gönderdi ki onlara çok kızarak:
(Size, tek adam bile vermem rehin olarak.

Yarın harp ederseniz yanımızda, ne a’la,
Yoksa biz döneceğiz, kalmayız daha fazla.)

Kureyş’ten bu haberi alınca yahudiler,
(Nuaym'ın o sözleri doğru imiş dediler.

Ve gelen haberciye dediler ki: (Söyle git.
Anlaşamayacağız sizinle hiçbir vakit.)

Böylece korku düştü kâfirlerin kalbine.
O zaman geldi Cibril Allah’ın Habibine.

Bir müjde getirdi ve dedi: (Ya Resulallah!
Kasırga gönderecek küffâra cenâb-ı Hak.)

O Server çok sevinip, diz üstü oturarak,
Mübarek ellerini ileri uzatarak,

Dedi ki: (Ya ilahi, Eshabıma ve bana,
Acıdın, bunun için hamdediyorum sana.)